Pubquiz ronde 1

Als directeur van Wycliffe Bijbelvertalers komt Bram van Grootheest regelmatig in Zuidoost-Azië. Twee jaar geleden bezocht hij een hulpverleningsproject in het gebied van de taalgroep Fugong*, waar hij een bijzondere ontwikkeling zag.

“De Fugong is een taalgroep met ongeveer vijfduizend sprekers, verdeeld over verschillende provincies. De taal is niet geregistreerd, en niet internationaal erkend. Er is dus ook geen Bijbel in hun taal. Onder hen waren geen christenen.

In dit gebied is een sterk animistisch geloof. Geesten zijn een grote realiteit en hebben een sterke invloed op het dagelijkse leven. Bij de geboorte van een tweeling wordt bijvoorbeeld beide baby’s gedood, want er kan één een boze geest zijn. Mensen zijn continu bezig met het tevredenstellen van de geesten, maar dat is onmogelijk. Het maakt mensen angstig en uitzichtloos. Deze duistere sfeer is een van de redenen voor het grootschalige drugsgebruik in de regio. Daarom is een hulpverleningsorganisatie actief in het gebied.

De hulpverleners leerden een verslaafd echtpaar kennen en verwezen hen door naar een afkickkliniek, iets buiten het gebied. Daar kwamen ze in aanraking met het Evangelie. Ze kwamen tot geloof. Een enorme bevrijding! Na hun periode in de kliniek waren ze niet alleen vrij van drugs, maar ook van de invloed van boze geesten en de sjamaan. Ze hadden hun hart aan Jezus gegeven.

Hun dorpsgenoten raakten jaloers op het licht in hun ogen. Door hun getuigenis zijn er nu zo’n honderd mensen tot geloof gekomen en er zijn lokale gemeenten ontstaan.

Dat mensen Jezus aannemen is niet vanzelfsprekend. Voor de Fugong is het heel beangstigend om zich te bekeren. Ze hebben altijd alles gedaan om de geesten tevreden te stellen. Als je daarmee stopt, loop je het risico dat er bijvoorbeeld iemand sterft. Het is een groot wonder als mensen daar uitstappen.

De nieuwe christenen in dit gebied komen niet in een gespreid bedje. In dit gesloten land is het verboden om christen te worden. Een aantal mensen heeft gevangen gezeten vanwege het geloof. Maar ze stoppen niet met geloven. Het verlangen om meer over God te leren is groot. De vraag die nu naar ons toekomt is hoe we de belangrijkste Bijbelverhalen in hun eigen taal beschikbaar kunnen maken. Het is natuurlijk prachtig als mensen zich bekeren. Maar, daarna is er voeding nodig om het geloof sterk te houden. Daarvoor zijn de Bijbelverhalen cruciaal.

Ik vind het bijzonder om te zien hoeveel sterker God is dan de boze geesten en de sjamaan. Door de boze geesten komen mensen terecht in verslaving en duisternis. Door Jezus komt er nieuw leven. Dat is letterlijk een verschil van dag en nacht.”

*) Vanwege veiligheidsredenen is de naam van de taalgroep gefingeerd.

“De stralende ogen geven mij hoop”

Paulien Vervoorn is als spreker altijd met verhalen bezig. Sinds een jaar of zes spelen veel van deze verhalen zich af in India. Ze komt er jaarlijks en spreekt er veel mensen, voornamelijk christenen en hindoes. Zij wil hun stem zijn in Nederland.

“Ik was eens in gesprek met Naresh. Deze jonge man was van plan om op een tandem van de Indiase miljoenenstad Chennai naar Duitsland te fietsen. Mensen zouden nieuwsgierig worden waarom hij dat deed, waarna hij ze uitnodigde om op te stappen en een eindje mee te fietsen. Met deze actie haalde hij veel geld op in de strijd tegen slavernij. Maar wat Naresh pas later vertelde, was dat hij een bijzondere geschiedenis had.

Naresh is geboren in een arm hindoegezin. Ze woonden in een sloppenwijk. Zijn vader verkocht 365 dagen per jaar horloges. De omstandigheden waren slecht. In zijn woorden: ‘het water wat we dronken was zo slecht, dat geef je nog niet aan een hond’. Toch kon Naresh naar school, en zelfs naar een christelijk schooltje dat wat beter was aangeschreven dan de school dichterbij.

Op dat schooltje zaten veel kinderen van zendelingen. Naresh merkte iets bijzonders: soms gebeurde het dat een van de ouders wegging, maar niet meer terugkwam. Ze moesten hun werk met de dood bekopen. Dat wekte zijn nieuwsgierigheid. Want waarom zouden die mensen er niet mee stoppen, als ze weten dat het levensgevaarlijk is?

Zijn moeder kon zijn vragen niet beantwoorden. Hij ging naar de juf op school. Ze zei: ‘Ga maar in de Bijbel lezen en bid of God zich aan jou wil openbaren.’. Hij volgde haar advies op. Stiekem, onder de deken, las hij uit de Bijbel. Langzamerhand ontdekte hij dat het waar is, wat er in de Bijbel staat. Hij was 12 jaar. Toen mensen erachter kwamen, werd hij op straat opgewacht en in elkaar geslagen. Hij was letterlijk doodsbang dat zijn ouders zouden ontdekken dat hij christen was geworden. Pas een paar jaar later durfde hij het te vertellen.

Naresh is open over zijn geloof. Veel mensen die in dezelfde situatie zijn opgegroeid, hebben niet over Jezus gehoord. Alleen van naam, maar ze weten verder niets. Hij wil ze meer vertellen.

Vertellen over Jezus

Ik vind het zo bijzonder dat mensen die blauwe plekken – of erger – ervoor over hebben. Iemand zei eens tegen mij: ‘Het is een eer om te lijden voor Christus.’. Veel van deze mensen zijn ook heel gemotiveerd om onbereikte mensen te vertellen over Jezus. Omdat ze zelf hindoe zijn geweest of omdat ze een hindoe in de familie hebben weten ze hoe dat leven is. En ze weten hoe het is om met Jezus te leven. Ze hebben er alles voor over om het goede nieuws te vertellen. Ik ontmoette eens een jongen zonder benen. Hij zat op een skateboard. Hij hoorde vroeger bij de onaanraakbaren, niemand wilde iets met hem te maken hebben. Totdat hij het Evangelie hoorde, tot geloof kwam en merkte hij dat God hem accepteerde. En andere christenen aanvaardden hem ook. Hij voelde zich volkomen bevrijd. Nu gaat hij zelf als evangelist naar de dorpen om te vertellen over het goede nieuws van Jezus.

Voor mij zijn zulke verhalen een mooi getuigenis, die onderstrepen dat het Evangelie waar is. Als het niet waar is wat er in de Bijbel staat, dan ga je je leven er toch niet voor geven? Jezus is echt! Dat geeft mij heel veel hoop en die hoop wil ik zelf ook doorgeven als ik spreek. Die stralende ogen van die mensen. De vreugde en vrede die ze uitstralen. Dat gun ik iedereen!

Paulien Vervoorn is preektrainer, spreker en auteur

Geloofwaardigspreken.nl

"Door Gods vrede kon ik trouwen met een vrouw van de vijand"

Sarmad Al-Anbary vluchtte in 2008 naar Nederland. Hij was zijn leven in Irak niet meer zeker als christen. Gepassioneerd vertelt hij hoe hij hier, als missionair werker bij Stichting Gave, andere vluchtelingen over Jezus’ liefde vertelt.

“Arabische en Perzische mensen in Nederland weten heel vaak niets over Jezus. Ze hebben nog nooit over hem gehoord, of ze hebben het niet goed begrepen. Mijn werk is om hen te vertellen over het Evangelie.

Het mooie is dat mensen uit het Midden-Oosten, veel sneller dan westerse mensen, bereid zijn om hun hart voor je te openen. Ik kan vaak in het eerste gesprek al over het geloof beginnen. Je moet niet vergeten dat deze mensen gevlucht zijn en vaak met grote vragen zitten. Ze zijn op zoek naar antwoorden. Ze zijn op zoek naar vrede en veiligheid. Maar zolang ze Jezus niet kennen, hebben ze de vrede nog niet gevonden. Ze vragen zich af: ‘Waarom overkomt ons dit? Waarom ben ik hier?’

Pak Amos 8 er maar eens bij. Wat daar staat gebeurt nu. Mensen verlangen niet alleen naar brood en water, maar naar Gods vrede. Mensen zijn op zoek naar veiligheid, maar zonder God vinden ze die niet. Sommige mensen willen vluchtelingen helpen en geven hun dan bijvoorbeeld een kerstpakket. Maar ze vertellen hen niet over het Evangelie. Daarmee help je hen niet.”

Identiteit

Kinderen waarvan de ouders naar Nederland gevlucht zijn, denken niet meer zo Arabisch als hun ouders. Ze zien er Arabisch uit, maar aan de binnenkant zijn ze Nederlands. Dat zorgt nogal eens voor discussies. De ene cultuur is niet beter dan de andere. Ik vertel hen dat voor God iedereen gelijk is. Jezus wil iedereen leren kennen. Samen zoeken we dan in de Bijbel naar wat God daarover zegt.

Ik was eens in gesprek met een man ondernemer uit het Midden-Oosten. Hij had wel dertig of veertig medewerkers. Maar op een dag raakte hij, door oorlog, alles in één keer kwijt. Hij is naar Nederland gekomen en leeft nu van een uitkering. Een paar keer per week doet hij vrijwilligerswerk. Toen ik hem ontmoette, was het eerste wat hij vroeg: ‘Wie ben ik? Wat moet ik tegen mijn kinderen zeggen? Ik ben mijn identiteit kwijt.’ Ik vertelde hem, dat als je Gods kind bent, dat dát je nieuwe identiteit is. En die kan niemand van je afpakken. Hij is de Schepper van hemel en aarde, en je hoort bij Hem!

Jaloers en nieuwsgierig

Sommige mensen staan niet gelijk open voor het Evangelie. Maar ze zien de liefde die christenen uitstralen. En dan worden ze jaloers en nieuwsgierig. Dan willen ze er meer over weten. Ik gebruik vaak het voorbeeld van mij en mijn vrouw. Zij komt uit Iran. Door de heftige oorlog in de jaren 80 is de relatie tussen Irak en Iran nog altijd niet goed. Mensen uit deze landen hebben een hekel aan elkaar. Maar door de liefde van God heb ik vrede in mijn hart gekregen, en mijn vrouw ook. We voelen geen haat naar andere volken. Zo kon ik trouwen met een vrouw uit Iran, en zij met een man uit Irak.

De mensen die de kerkdiensten bij ons in Zeeland bezoeken, kennen de haat tussen deze twee volken. En ze zijn verbaasd dat wij met elkaar getrouwd zijn. Zo kunnen wij als echtpaar getuigen van de liefde en de vrede van God.”

“Waarom hebben wij nog nooit over God gehoord?”

Lokale evangelisten trainen, dat is de taak van Luna. Ze begeleidt ze, is hun reismaatje en geeft waar nodig advies tijdens gesprekken en Bijbelstudies. Omdat ze er Aziatisch uitziet, kan ze veilig mee naar de dorpen. Ze vertelt over een reis van vijftien jaar geleden. Een grote verandering werd toen in gang gezet.

“Samen met een lokale christen, Eh Hak, ben ik in een klein afgelegen bergdorpje aan het zoeken naar de familie San, een boeddhistisch gezin. Er zijn maar vier christenen bekend, in een bevolkingsgroep van 400.000 mensen. Het enige wat we weten is de naam van het dorpje en de familienaam. Na een aantal keren vragen komen we bij het juiste huis aan. Het is een stenen huis met een binnenplaatsje. We worden hartelijk verwelkomd.

Familie San is dankbaar. Twee weken geleden hebben we in de stad hun oudste dochter ontmoet. Eh Hak was op bezoek bij een ernstig zieke christen. Op dezelfde kamer lag ook de dochter van familie San. Ze was er slecht aan toe. De sjamaan had geprobeerd haar te genezen, maar er kwam geen verbetering in haar toestand. In het ziekenhuis hoorde ze dat Eh Hak uit de Bijbel las en hoe ze bad. Dat maakte haar erg nieuwsgierig. Ze vroeg Eh Hak of hij ook voor haar wilde bidden. De dagen daarna knapte ze op en ze vertrok blij naar haar dorp. Ze nodigde ons uit om langs te komen.

Nieuwsgierig

Door deze genezing wil het hele dorp meer weten. Ze zijn nieuwsgierig hoe dit kon gebeuren. Er is geloof en ongeloof. Eén man zegt terecht: ‘Als jullie God zo groot is en de Schepper van hemel en aarde is, waarom hebben wij dan nog nooit van Hem gehoord?’.

Eh Hak spreekt af om elk weekend langs te komen en Bijbelstudie te doen. Ze blijft in het begin elke zaterdagnacht slapen bij de familie San om in de avond een studie te kunnen geven voor de boeren die overdag op het land werken. De grote stad is zeker drie uur reizen van het bergdorpje vandaan.

In het begin is er veel animo voor de Bijbelstudies en er komen drie families tot geloof. Later vinden sommige dorpelingen het nieuwe geloof helemaal niet acceptabel meer. Met name de sjamaan in het dorp probeert de christenen buiten te sluiten. Zo mogen ze voor een bruiloft of een begrafenis de gemeenschappelijke borden en stoeltjes niet meer lenen. Familie San en twee andere families houden stand. Het goede nieuws verspreidt zich en meer mensen komen tot geloof, ook in de omringende dorpen.

Het is nu 2021. Vijftien jaar nadat de dochter van familie San in het ziekenhuis nieuwsgierig werd gemaakt door het gebed van Eh Hak.

Nu zijn er tussen de achthonderd en duizend christenen, in een bevolkingsgroep van 400.000 mensen. En het Nieuwe Testament is vertaald in hun taal.

Het raakte me dat nog steeds heel veel mensen niet bereikt zijn. Ze zitten vast in het boeddhisme en hebben geen kans om voor Jezus te kiezen. Er is veel gebed nodig.”

Antwoordformulier

Wat kan ik doen?

Bidden

Ondersteun zending

Word zendeling

JOIN THE HUB!